Start i meta w Tumlinie

A co poza tym? Nasze ulubione miejsca, trasa znana, ale nieco inna niż przed laty.

Startujemy tym razem na stacji kolejowej i maszerujemy przez Tumlin ku Grodowej Górze. Po drodze znane i lubiane widoki na okoliczne pasma, które może odwiedzimy innym razem.

 

widok z Tumlina na południe
 

Szlakami na zachód i południowy zachód od Wisły

Wysiadamy z busa na przystanku Wisła Oaza i docieramy do niebieskiego szlaku prowadzącego z Wisły Dziechcinki (tam byśmy dojechali pociągiem). W każdym razie linia kolejowa towarzyszy nam na początku wędrówki, bo mamy okazję podziwiać ładnie odnowiony wiadukt kolejowy zbudowany w roku 1932 według projektu St. Saskiego i T. Majera (informacja z tablicy pamiątkowej).

 

przed nami wiadukt w Wiśle Dziechcince
 

Z Ustronia do Ustronia, czyli wyruszamy na Równicę

Skoro na Czantorii nie udało nam się wypocząć, postanowiliśmy następnego dnia zażyć relaksu na Równicy. Już na starcie było rewelacyjnie – transport funkcjonował zgodnie z rozkładem jazdy, dotarliśmy więc raniutko do Ustronia, gdzie nad Wisłą zaczęliśmy podejście czerwonym szlakiem na Równicę.

 

niski poziom wody w Wiśle

Powrót na Czantorię

Minęło prawie siedem lat od pożegnania z Czantorią (tu link do relacji) i znów się widzimy.

 

widok na Czantorię Małą
 

Świeża zieleń Pasma Jeleniowskiego

Nareszcie! Po kilku krótszych spotkaniach z tym pasmem zrealizowaliśmy długo planowane przejście przez całe Jeleniowskie. Najczęściej bywaliśmy tu jesienią, a tym razem mogliśmy zanurzyć się w wiosennej zieleni buków kontrastującej z ciemnym jodłowym lasem. Szlak bardzo często prowadzi granicą obu typów drzewostanu – po prawej stronie mieliśmy buki, a po lewej jodły.  

 

wiosenne buki na szlaku czerwonym

Wymyślona i Radostowa, czyli wiosenny brak kondycji

Zapowiadał się ciepły, choć wietrzny, słoneczny dzień. Prawie taki był. Jedynie słońce nie dopisało – świeciło słabo, jak zza zasłony.

Zaparkowaliśmy w okolicach dworku Żeromskiego w Ciekotach i wyruszyli na trasę nienową, ale przynajmniej niemęczącą. Taki był plan. 

 

Pora na Chelosiową Jamę

Tu też bywaliśmy niejednokrotnie, ale nasz spacer nie będzie wycieczką imienia inżyniera Mamonia, o nie. Sami się przekonajcie.

 

wiosna w rezerwacie